Trofeejacht Afrika
​
De berichtgeving in de media rond trofeejacht in Afrika lijkt bijna volledig te worden gevoerd door bekende en minder bekende mensen die geen enkele praktische ervaring met natuurbehoud in Afrika hebben. De harde feiten over de impact van het jachttoerisme op de natuur worden over het algemeen genegeerd of aanzienlijk gebagatelliseerd.
Uiteraard zitten er ook rotte appels tussen de trofeejagers maar wij zijn van mening dat onderstaande uitspraken over jachttoerisme ("trofeejacht") over het algemeen waar zijn. Daarom nodigen we iedereen uit die het niet eens is, onder de vorm van degelijke wetenschappelijke documentatie, ons ongelijk aan te tonen. Deze uitdaging werd naar een aantal Britse kranten gestuurd maar daar kwam zoals verwacht, geen enkele reactie op. Veelzeggend.
​
Dikwijls wordt ook verwezen naar het onethische van het kweken van dieren om dan te laten schieten. De miljoenen dieren die daar rondlopen, paren uiteraard ook. Die natuurlijke levenscyclus kan je bezwaarlijk 'kweken voor jacht' noemen. Weet ook dat organisaties als WWF en National Geographic hun eigen jachtgebieden hebben waar aan 'sustainable hunting' gedaan wordt. Ook de stelling van National Geography kan je hier lezen.
Nog een mooi voorbeeld van de hysterie van dierenrechtenorganisaties zien we in Botswana. Het (buitenlands) protest van deze organisaties tegen de beslissing in mei 2019 van Botswana om trofeejacht (na een verbod van 5 jaar) weer toe te laten, geeft goed aan dat zij ook absoluut geen oplossingen bieden. Zij denken in individuen, niet in populaties. Botswana kan een populatie van 50.000 olifanten aan maar geen populatie van 130.000 (die er momenteel rondloopt). Dat deze organisaties hypocriet zijn en geen oplossingen bieden, kan je ook op deze pagina lezen.
​
-
In Afrikaanse landen waar WEL jachttoerisme ("trofeejacht")is, groeien de natuurlijke habitat en populaties van dieren in het wild omdat het runnen van een wildreservaat met jachttoerisme een betere zaak is dan bv veeteelt. Zuid-Afrika en Namibië zijn daar de beste voorbeelden van.
-
In Afrikaanse landen waar GEEN jachttoerisme ("trofeejacht") is, is er een voortdurend verlies van natuurlijke habitat en afnemende populaties van dieren in het wild omdat de dieren zeer weinig tot geen werkelijke waarde hebben voor de lokale gemeenschappen. Kenia is hier een triest voorbeeld van.
-
Het meeste jachttoerisme in Afrika (80% +) vindt plaats op voormalige vee- en schapenboerderijen die een rewilding-proces hebben doorgemaakt. Alleen al in Zuid-Afrika beslaan de meer dan 9.000 privé-reservaten die de afgelopen decennia zijn aangelegd, ongeveer twee keer de oppervlakte van Schotland. Deze inspanningen hebben een habitat gecreëerd voor miljoenen grote wilde dieren.
-
Jachttoerisme brengt geen enkele soort in gevaar, wel integendeel! Er zijn ook geen voorbeelden van soorten die historisch zijn uitgestorven vanwege 'trofeejacht'.
-
Jachttoerisme heeft geleid tot een sterk verbeterde staat van instandhouding van veel soorten in zuidelijk Afrika. Een paar voorbeelden daarvan zijn black wildebeest, bontebok, Cape Mountain zebra, sabelantilope, roan antilope en witte neushoorn.
-
Jachttoerisme ondersteunt honderdduizenden mensen op het platteland van Afrika.
-
Jachttoerisme leidt niet tot de dood van meer dieren dan 'de natuur zichzelf te laten reguleren'. Duurzaam jagen is oogsten van een natuurlijk overschot aan dieren.
-
Geld van jachttoerisme financiert inspanningen tegen stroperij in de meeste gebieden met een natuurlijke habitat in Afrikaanse landen die jacht op groot wild mogelijk maken.
-
Jachttoerisme is gewoon een onderdeel van lokaal natuurbeheer. Er gebeurt niets op een zogenaamde "trofeejacht" die niet gebeurt op een bepaalde grote jacht in Europa of Noord-Amerika.
​
-
Gewoonlijk wordt het vlees van eetbare dieren lokaal geconsumeerd. Er gaat heel weinig verloren. De mensen in Afrika hebben deze eiwitten nodig.
"Should we rather kill people and leave elephants to run Botswana?"
Botswana minister of environment, natural resources conservation and tourism,
Philda Kereng (persartikel)
Tekst : Jens Ulrik Høgh
Foto's : Shutterstock
Belgisch wetsvoorstel tot verbod import jachttrofeeën
​
Kris Verduyckt, Melissa Depraetere en Mélissa, Hanus (alle 3 PS/S.PA signatuur) dienden een wetsvoorstel tot een verbod op de import van jachttrofeeën van bepaalde bedreigde diersoorten in. Met welk recht wil men hier bepalen wat andere landen al dan niet mogen en niet mogen? Hoe je het ook draait of keert, het verbod om een jachttrofee mee te brengen, zal zorgen voor opnieuw meer stroperij in die landen en zwaar verlies van inkomsten voor een pak mensen.
Het wetsvoorstel werd heel terecht verworpen waarop deze 3 een resolutie indienden die aangenomen werd. Dat is geen wet, maar een aanbeveling waar de minister rekening mee kan houden.
​
Elke Hellinx, Doctoraatsonderzoeker (KU Leuven), gespecialiseerd in internationaal recht ter bescherming van biodiversiteit, schreef over het wetsvoorstel voor de Standaard een opiniestuk.