Kirgizië, Kyrgyzstan of officieel de Kirgizische Republiek, is een land in Centraal-Azië. Het land wordt begrensd door Oezbekistan, Kazachstan, China en Tadzjikistan. De helft van het land ligt boven 3000 meter hoogte in het Tiensjangebergte is vooral een bergland, afgewisseld met groene alpenweiden, naald- en loofbossen en rode rotsen. Dit is het land van de kapitale steenbokken en imposante Marco-polo schapen! Kirgizië wordt niet voor niets het Zwitserland van Centraal-Azië genoemd. Vanuit Vlaanderen is het geen voor de hand liggende jachtbestemming maar toch zijn er ook Vlaamse jagers die de sprong in het onbekende wagen.
Willy en zijn dochter Loes, die de voorbije jaren enkele zware teleurstellingen opliepen in Kazachstan en Azerbeidzjan, hadden al geruime tijd hun zinnen gezet op dit prachtige maar nog zo onbekende land gezet. Beiden zijn gepassioneerde jagers en twee handen op één buik. Zij droomden er allang van, om een kapitale steenbok te bejagen. Dat een land als Kirgizië het uiterste vraagt van jagers hoeft geen betoog, maar hoe groter de uitdaging hoe gedrevener deze twee jagers zijn. Kirgizië besteedt enorm veel aandacht aan het beheer van de steenbok- en Marco-Polo populaties en Willy en Loes hadden het geluk om een dergelijke licentie te kunnen bemachtigen. Dit is hun verhaal...
Willy: "Vrijdagvond om 17u00 stappen we het vliegtuig in Frankfurt op en omwille van het tijdsverschil landen we zondagmorgen om 8u00 plaatselijke tijd in Kirgizië. Daar worden we ontvangen door de organisator die ons helpt met de nodige formaliteiten. Het inklaren van wapens, munitie en dergelijk verloopt vlot en probleemloos. Daarna worden we vergast op een uitgebreide, zeer gesmaakte brunch om erna met volle maag in een stoere 4x4 richting jachtvelden te trekken. Zes uur over min of meer goeie wegen en drie uur over iets minder berijdbare paden door het adembenemend gebergte."
Tijdens de rit konden de jagers vaststellen dat in Kirgizië ook een grote populatie wolven leeft. Getuige daarvan zijn de talloze afgekloven schedels van zowel steenbokken als Marco-Polo schapen. Het zijn de stille getuigen van deze prachtige dieren die door wolven verschalkt werden.
Willy: "Na de lange doch nimmer vervelende rit, komen wij in het basiskamp aan. Het kamp ligt in een Nationaal park waarvan de ingangen bewaakt worden door militairen in volle wapenuitrusting. De papieren worden grondig nagekeken onder toeziend oog van een enorm standbeeld van een Marco-Polo schaap. Deze majestueuze dieren zijn namelijk het symbool van dit prachtige gebied. Tijdens de rit zagen we naast de vele schedels ook erg veel steenbokken en bijna evenveel Marco-Polo’s. Een indrukwekkende ervaring. In het perfect ingerichte basiskamp worden wij ontvangen door het zeer gastvrije en joviale gastgezin. Voor deze mensen is niets teveel om het ons naar de zin te maken. Zelfs de taalbarrière zorgt voor geen problemen want handen en voeten zijn de perfecte hulpmiddelen! De mooi ingerichte wooncontainers zijn ook voorzien van alle mogelijke comfort en het eten is buitengewoon. Tegen de verwachtingen in zijn hier zeer veel groenten, soep eneigenlijk alles waar je maar wensen kan."
Willy: "De eerste morgen wordt ik erg vroeg wakker en bij het buitengaan kijk ik recht op een roedel Marco-Polo schapen. Tachtig tot honderd dieren die op goed 150m vlak voor mij staan! Adembenemend! De eerste dag is het vooral wennen aan het hoogteverschil, de geweren inschieten, kennismaken met de paarden die ons naar het basiskamp hoger in de bergen zullen brengen en vooral genieten van het machtige landschap. Rond 14u00 worden onzee paarden dan eindelijk gezadeld en gaat het verder bergop. We krijgen allebei een gids toegewezen en dan gaat het heel rustig verder het oneindige landschap in. Hier wordt een mens zich bewust van zijn eigen nietigheid. Een perfecte les in nederigheid.
Bij aankomst in het basiskamp zijn we de tel kwijtgeraakt van het aantal steenbokken en Marco-Polo-schapen die we konden spotten."
Loes: “Er waren enorm grote exemplaren bij maar omwille van de te verre afstanden, heb ik beslist om niet te schieten. Ook de talloze sneeuwhoenders die we ondereg tegenkomen, zijn een attractie apart. Deze diertjes maakten wel erg veel lawaai en zijn erg rusteloos en zeer moeilijk te benaderen.
De eerste nacht in het jachtkamp slapen we in een grote Russische vrachtwagen."
Willy: “ Ik had liever in de tent geslapen, maar dat mocht niet. Hoogstwaarschijnlijk door de hoge densiteit aan wolven in het gebied."
Loes: ”De eerste volledige jachtdag gaat het terug te paard hoger de bergen in en al snel botsen we op een roedel steenbokken. Geen exemplaren van het kaliber als gisteren, maar zeker ook mooie trofeeën. Ik besluit er hier eentje uit te nemen want ik wil niet door te kieskeurig te zijn, met lege handen naar huis gaan. Voor we kunnen schieten, moeten we rekening houden met verschillende zaken waarvan de belangrijkste uiteraard de afstand is. Dit is niet alleen om een goed en weidelijk schot te plaatsen, maar we moeten het gestrekte dier ook kunnen bereiken voor de duisternis valt zodat het 's nachts niet door de wolven opgevreten wordt. Het dier dat ik aanspreek valt na het schot ter plaatse neer. Een perfect schot, al zeg ik het zelf! Mijn begeleider is ook wild enthousiast. Mijn allereerste steenbok is binnen! Het schot op zich is niet zo moeilijk maar het moeilijkste is bij het gestrekte dier geraken. In dit woeste landschap is dat niet zo voor de hand liggend. Met veel moeite en de nodige liters zweet zijn we bij deze steenbok geraakt. Ik ben heel blij met dit bijzonder mooie dier. Na de foto's volgt het ontweiden waarna we terug richting basiskamp trekken. Daar worden de nodige metingen samen met het papierwerk gedaan. Alles wordt tot in de perfectie afgewerkt. Kirgizië is, voor zover wij weten, zowat het enige land, van waaruit jachttrofeeën zonder veel problemen mogen ingevoerd worden in ons land. De reden zal vooral zijn omdat het land een heel strikt beleid voert rond jacht en wildbeheer."
Willy: “De volgende dag gaat het terug op pad met de paarden. Ik spreek met de ranger af dat ik mijn licentie wil overdragen aan mijn dochter Loes. Ze krijgt dus de kans om nog een tweede exemplaar te strekken. Van acht uur 's morgens tot één uur 's middags volgen we een roedel steenbokken maar zonder een degelijke kans op afschot te krijgen. Na een korte lunchpauze trekken we verder naar de volgende canyon. Daar spotten we een andere groep steenbokken waartussen enkele grotere exemplaren lopen. De dieren liggen te rusten op de groene toendra.
Loes: “Nadat we de dieren ongeveer een uur hebben bespied, beginnen de eerste dieren in beweging te komen. De ranger wijst me een geschikt exemplaar aan. Deze is perfect voor afschot en na wat voor mij een eeuwigheid lijkt te duren, komt de bok mooi blad te staan. Concentratie, de vinger gaat naar de trekker en het schot vertrekt. Het dier tekent goed en het inschot zit perfect. Dankzij papa strek ik mijn tweede steenbok! De tocht naar het gestrekte dier is zowat het zwaarste wat ik al ooit meemaakte. Gelukkig helpt mijn begeleider mij heel goed over de moeilijkste en gevaarlijkste stukken. Het is echt ontroerend om te zien hoe bezorgt hij om me is. Na het ontweiden volgt de zware, vermoeiende tocht naar het basiskamp. In het kamp eten we voor het eerst het wildbraad van de steenbok. Iets anders dan reefilet maar best wel te smaken.”
Willy: “Na de jacht volgt nog ruim de tijd om te proeven van de plaatselijke gebruiken en ook maken we beter kennis met de lokale bevolking wat dan ook weer een zeer aangename ervaring is. Enorm gastvrije en vriendelijke mensen. Kortom het land en zijn bevolking hebben sinds ons verblijf daar, een grote plaats in ons hart veroverd. Wij hopen allebei dat we één van de volgende jaren het land nog een tweede keer zullen kunnen bezoeken. Wij staan er dan ook op om de organisatie, ons gastgezin en iedereen die van ver of nabij betrokken was bij deze voor ons unieke ervaring te verzekeren van onze eeuwige dankbaarheid.”
FACTS&FIGURES
VLUCHT
Vanuit Frankfurt vliegen verschillende maatschappijen naar Bishkek. Er is zo goed als altijd een tussenstop in Istanbul en de totale reistijd incl. tussenstop is tussen de 10 en 15u (Frankfurt - Bishkek) De prijs voor een retourvlucht met Turkish airlines (waar Loes en Willy mee vlogen omdat deze ideaal is om wapens mee te nemen) is afhankelijk van de periode maar komt op om en bij €500/pp.
OUTFITTER
Anastasia Aglushevich (LCC DIANA TRAVEL) : +996 553 403 145
Jachtrevier ligt in de Issyk-Kul regio en het gebied is zo'n 74.000ha groot.
WAPEN
Mauser M12 MAX/ 300W
OPTIEK
Swarovski Z6i / 2,5-15x56 met ballistische toren
TEKST
Guido Baeten / Kristof Vandewoestijne
FOTO'S
Loes, Willy en SHUTTERSTOCK.COM
Zelf zin gekregen om te gaan jagen in Kirgizië? Via onderstaande knoppen kan je naast de prijslijst, ook het volledige programma en de vereisten van een jachtavontuur in Kirgizië vinden.
